Klinkt als: Warme songs met prachtige harmonieën in de stijl van The Jayhakws, R.E.M. en The Byrds
Ook interessant:
15 december Tim Knol +Town of Saints + Mitch Rivers
27 januari Broken Sun
Elke laatste zondag van de maand kun je in café de Eetalage terecht voor de beste live-muziek, een lekker biertje en een borrelhapje. De toegang is 2,50 euro en je krijgt er ook nog een lekkere consumptie bij. Deze keer staan de geweldige The Yearlings op het podium! De band is na een lange afwezigheid terug met een geweldig nieuw album genaamd Skywriting, dat lovende recensies kreeg in o.a. de Volkskrant en OOR.
Van 1999 tot 2005 waren The Yearlings in Nederland een grote naam in een klein genre. “Alt country”, heette het toen: muziek voor de liefhebber van Amerikaanse rootsmuziek. Dit pakte voor de Utrechtse band heel goed uit: The Yearlings waren de Nederlandse bijdrage aan binnenlandse rootsfestivals, lieten een ander geluid horen op festivals als Noorderslag of Eurosonic, en de band greep iedere kans aan om het voor- of naprogramma te verzorgen van hun Amerikaanse helden: Ryan Adams, The Jayhawks, Slobberbone, Buddy Miller, Kathleen Edwards…
In 2005, na twee platen (het titelloze debuut en Utrecht, beide uitgebracht op Sonic Rendezvous) en zo’n tweehonderd optredens, leek de koek op; de bandleden zochten elk hun eigen weg. Maar ergens in 2014 begon het bloed te kruipen waar het eigenlijk niet gaan kon. Koeneman en Goudswaard hadden wat half uitgewerkte ideeën en wilden eens kijken wat er gebeurde als de band weer bij elkaar kwam, in originele bezetting. En in mum van tijd klotsten de nieuwe liedjes tegen de plinten omhoog.
Er moest een nieuwe plaat komen, die veel beter moest worden dan zijn voorgangers – en dat ging gek genoeg bijna vanzelf. In 2016 en 2017 werd Skywriting opgenomen met Jordi Langelaan en Martijn Groeneveld (Blaudzun, John Coffey, Emil Landman). Laatste tekende ook voor de ruimtelijke, kraakheldere mix.
Het resultaat is nog steeds herkenbaar The Yearlings. Er komt een mandoline voorbij, een twaalf-snarige gitaar, de karakteristieke tweestemmige zang is gebleven, alsmede de bezielde pedalsteel van René van Barneveld (ex Urban Dance Squad). Tegelijk is het geluid opener en natuurlijker geworden, en zit er veel meer eigenheid in. The Yearlings hoeven namelijk niet meer te bewijzen dat ze Americana kunnen maken, ze hoeven muzikaal überhaupt niets meer te bewijzen. Ze willen gewoon de muziek maken die ze goed vinden.
